Ook neemt een huid met een regenworm mede door de slijmlaag gemakkelijk zuurstof op uit een omgeving – een zuurstofmoleculen lossen op in dit vocht, zodat een worm kan ademen.

Verdere betreffende de auteur John Brooks kan zijn niet slechts ons liefhebber aangaande dit buitenleven; hij kan zijn een verhalenverteller wegens de stemloze wonderen met de natuurlijke aarde.

Bijna blind rent hij via zijn smalle gangenstelsel en graaft met ons grote kracht daar alsnog wat tunnels voor. Zodra deze een worm tegenkomt sprint hij daar op af, verlamt hem en legt hem in een voorraadkamer. Dan bezit deze later tevens nog hetgeen. "Bekijk meer over een mol":

[4] Enkele vertegenwoordigers van verschillende in de bodem levende wormen geraken alsnog langduriger dan regenwormen, zoals Megascolides australis uit Australië welke een lengte mag bereiken aangaande drie meter. Deze soort is wel 'reuzenregenworm' genoemd doch behoort juist ook niet tot een regenwormen (huisgezin Lumbricidae), maar tot het gezin Megascolidae.

Aansluitend wordt er slijm aangemaakt via klieren voor een zadels, de slijmlaag vormt tenslotte ons soort 'wikkel' rond een mannelijke geslachtsorganen betreffende een wormen. Dit doel aangaande die slijmband kan zijn het voorkomen het het zaad zich mengt en een worm alleen dit zaad over een levensgezel binnenkrijgt. Een paring aangaande een regenworm duurt ongeveer 3 tot vier uur.[12]

De regenworm speelt met name zo'n grote rol in de ecologie aangaande de bodem omdat de soort in enorme aantallen doek voorkomt. In humusarme grond kunnen 62 wormen ieder vierkante meter vermijden en in humusrijke grond zelfs meer dan 432 wormen per m². In overeenstemming met een schatting vormen regenwormen ongeveer de helft met een biomassa in een bodem. Op ons oppervlakte betreffende 1000 vierkante meter aankomen gemiddeld ongeveer 125 kilogram regenwormen vanwege, in vruchtbare vloer kan dit oplopen tot 3 ton aan regenwormen, al betreft het hier niet slechts een normale regenworm doch al die soorten aardwormen.

Hun kleur varieert betreffende roodbruin tot een getinte, groene tint aan de bovenkant en kan zijn veelal bleker of roze-achtig aan een onderzijde.

Regenwormen komen oorspronkelijk uit Europa, doch zijn inmiddels aan de gehele aardbol te vinden. Zo leven ze in Noord-Amerika, waar ze bestaan beland mede door voedsel dat tot dit continent geëxporteerd werden. Zo hielden ze zich schuil in modder dat met groenten vastzat, waarna ze het gehele continent over konden nemen.

Dit snappen met de ingewikkelde relatie tussen regenwormen en bodemgezondheid is essentieel voor duurzame landbouw en milieubehoud.

Vasthouden aan oude gewoonten en mopperen aan ‘een jeugd van momenteel’. Wanneer wij met z'n allen nog veel ouder geraken, gaat dat niet transformeren, overwegen een bezoekers aangaande Living Looonger.

Een wormenlijf bestaan tot 95% uit mineraalwater. Een huid is bedekt met ons slijmlaag, welke wordt geproduceerd via dit clitellum op het lijf van ons volwassen regenworm (3 maanden of ouder). Dit ‘zadel’ ziet daar ons beetje uit zoals dit buiggedeelte met een drinkrietje.

Door de jaren heen heeft hij enkele met een meeste ontzagwekkende landschappen ter aarde doorkruist, van dichte tropische jungles tot uitgestrekte Afrikaanse savannes.

Een van de belangrijkste bijdragen van regenwormen aan het ecosysteem is hun bijdrage efficiënte afbraak over organisch materiaal. Terwijl ze vegetaal materiaal consumeren, scheiden ze afval uit in een vorm betreffende voedingsrijke gietstukken, waardevolle meststoffen voor planten.

Regenwormholen fungeren verder mits kanalen voor wortelproliferatie, zodat click here planten efficiënter toegang oplopen tot drinkwater en voedingsstoffen. Terwijl de wortels die kanalen binnendringen, helpen ze een grond te stabiliseren en erosie te voorkomen.